Sobotnie popołudnie, w marcu jak w garncu. Tym razem kilkustopniowy mróz. Wieje. W Białej Fabryce w Łodzi nieco cieplej, zwiedzamy wystawę prac Magdaleny Abakanowicz. Będzie druga część w czerwcu, teraz śledzimy jej drogę twórczą, oglądamy krótki filmik. Prace płaskie, przestrzenne, tych drugich więcej. Aż dziw bierze, że takimi olbrzymami zajmowała się słaba kobieta. Wchodzimy w świat Abakanów, niezwykły, nieco przygnębiający. Zajrzymy na kolejną wystawę, taki jest plan.

maszyna do badania zjawiska tarcia

rama do skręcania lin

śruba powietrzna, wyżej „spadochron”

samobieżny pojazd i inne fot. M.Olejnik

interaktywnie dla dzieci i dorosłych

maszyny latające

ścianka do fotografowania się na tle tła 😉

prezentacja multimedialna – notatki Leonardo

prezentacja multimedialna – notatki Leonardo

robot jak ryba

Jak to działa? – ptaki i maszyny

perpetuum mobile

pojazd samobieżny i dźwig obrotowy

maszyna do kopania kanałów i multimedialna prezentacja działania maszyny

fot. M.Olejnik

17 marca 2018 r. wybraliśmy się na wystawę prac Leonarda da Vinci. Tym razem nie obrazów, a modeli maszyn i urządzeń, a także notatek, multimedialnych prezentacji działania poszczególnych wynalazków, inspiracji. Nie zapomniano o zaprezentowaniu sylwetek polskich wynalazców kinematografu, kamizelki kuloodpornej, fotografii kolorowej (niezbyt znanych twórców, którzy nie opatentowali swoich prac i przez to świat o nich niewiele, bądź wcale nie wie…) Było nadzwyczaj interesująco. Zwiedzających sporo i dorosłych, i dzieci, dla wszystkich niezapomniane wrażenia.

Łódzki Teatr Muzyczny. Oczywiście respektujemy zalecenie – nie fotografować, nie filmować, choć byłoby warto. Muzyka, taniec, cudowna choreografia, śpiew, stroje, energia, brawa na stojąco. Na zakończenie koncertu – „Niech żyje bal…”

Kraków ma wiele uroku o każdej porze. Zaczarował mnie już dawno, chodzę, zwiedzam, zaglądam do teatru. Przejażdżka dorożką ostatnio bardzo podrożała, ale i tak chętnych jest wielu. Mim – pisarz grodzki – na Grodzkiej zadomowił się na stałe. Przed kościołem Piotra i Pawła Andy Grabowski z wiolonczelą, jest też sopranistka o czystym, dźwięcznym głosie, w rynku gitarzyści. Do ulicznych grajków mam słabość, choć wielu z nich to prawdziwi artyści i w zasadzie miano „grajka” to kiepskie określenie. Magii dodaje światło, teraz świąteczne, ale księżyc dokłada starań, aby było jeszcze piękniej, bardziej nostalgicznie. Gwarno, wielojęzyczny i wielopokoleniowy tłum przemieszcza się w różne strony. Dość ciepło, jak na tę porę roku, kilka stopni powyżej zera.

Odwiedziliśmy Muzeum Józefa Czapskiego. Niezwykły człowiek, niezwykłe muzeum. Oprócz wielu eksponatów, obrazów, plansz znajduje się tam odwzorowany w skali 1:1 pokoik artysty z Maisons-Laffitte, w którym mieszkał przez ponad 40 lat,  „przeniesiony” z Francji wraz z całym oryginalnym wyposażeniem: meblami, księgozbiorem, pamiątkami, a nawet jak się dowiedzieliśmy, drzwiami i oknami. Pokoik – to dobre słowo, bowiem pomieszczenie jest naprawdę malutkie, ma jednak swój klimat, który warto poczuć. Książki, biurko, łóżko w kącie, gazety, pędzle oddzielone zaledwie niewielką szybką dają wrażenie, że na chwilę staliśmy się jego gośćmi. Wcześniej materiały filmowe, interaktywne tablice, dzienniki wypełnione drobnym pismem, prawie nieczytelnym, okraszone rysunkami – wszystko to daje powód do refleksji nad historią, nami samymi, chciałoby się powiedzieć – takich ludzi nie ma. A jednak byli…