Antologia polsko-ukraińska „Przez miedzę” jest kolejną książką, w której znalazły się moje starsze i bardzo stare wiersze. Jest ich w antologii 10, a co dla mnie najmilsze – kawałek wstępu – eseju stanowi recenzja, która sprawiła mi sporo radości.
„Poezja Agnieszki Jarzębowskiej jest nieprzewidywalna, impulsywna, z wyraźnie wyczuwalnym pulsem teraźniejszości, spontaniczna. Jest jak błyskawica lub rozbłysk nocnych gwiazd, które na krótką chwilę odsłaniają fragmenty magicznej rzeczywistości. To poezja słoneczna i jasna, pełna pozytywnej energii i afirmacji życia. Ta poezja, która podobnie jak nić Ariadny, jest w stanie wyprowadzić nas z labiryntów sytuacyjnych i egzystencjalnych. Jest żywa, szczera, a jednocześnie nieco powściągliwa. Nie ma zwykłego, jak u innych, ciągu zdarzeń, stanów, obrazów, uczuć. Wszystko to jest umiejętnie dozowane. To poezja pisana „na wydechu”. Jej fenomenalna natura polega na tym, że będąc tylko z pozoru pozbawioną emocji, jest w stanie obudzić w duszy czytelnika lub słuchacza całą falę doznań, odkryć niebanalność w codziennym życiu, pozwala poczuć, usłyszeć i zrozumieć istotę poezji istnienia. Technika Agnieszki Jarzębowskiej urzeka dziecięcą, beztroską nutą, a kiedy wczytujesz się głębiej w jej wiersze, zauważasz, że po tym okresie beztroski następuje równowaga i dogłębne rozpoznanie. To poezja, której się wierzy, nie zastanawiając się właściwie dlaczego. To poezja otwartego serca, w którym nie ma nieszczerości, oszustwa, niesmaku.”
fragment wstępu do dwujęzycznej polsko-ukraińskiej antologii pt. „Za miedzą” Współczesna polska poezja na przełomie epok i kultur (Niezbędne notatki na marginesie bilingwizmu)
Mykoła Martyniuk, pisarz, doktor nauk filologicznych, docent (Wołyń, Ukraina)

